فتوای ابی حنیفه به وجوب نماز با آلت عریان!!!
همانطور که در مطالب گذشته بیان کردیم ابو حنیفه (امام اعظم اهل سنت عمری) به خاطر عقائد و فتاوایش مورد طعن و لعن بسیاری از هم‌مسلکانش قرار گرفته است، در این مطلب یکی از فتاوای خاص ابو حنیفه را به طرفدارانش هدیه می‌کنیم.
ابن حزم اندلسی از علمای بزرگ اهل سنت عمری می‌نویسد:
قَالَ [أبو حنيفة]: فَلَوْ زَحَمَ الْمَأْمُومُ حَتَّى وَقَعَ إزَارُهُ وَبَدَا فَرْجُهُ كُلُّهُ فَبَقِیَ وَاقِفًا كملمَا هُوَ حَتَّى تَمَّتْ صَلَاةُ الْإِمَامِ -: فَصَلَاةُ ذَلِکَ الْمَأْمُومِ تَامَّةٌ، فَلَوْ رَکَعَ بِرُکُوعِ الْإِمَامِ أَوْ سَجَدَ بِسُجُودِهِ: بَطَلَتْ صَلَاتُهُ .
ابو حنیفه گفت: اگر نماز شلوغ شود، به حدی که [نمازگزار] شلوارش بیفتد و تمام آلتش نمایان شود، همانگونه بایستد تا نماز امام تمام شود، نماز ماموم تمام است، اما اگر با رکوع امام رکوع کند، یا با سجده‌اش سجده کند، نمازش باطل میشود.
ابن حزم پس از نقل این فتوای ابو حنیفه می‌نویسد:
قَالَ عَلِیٌّ: فَهَلْ لِهَذِهِ الْأَقْوَالِ دَوَاءٌ أَوْ مُعَارَضَةٌ إلَّا حَمْدُ اللَّهِ تَعَالَى عَلَى السَّلَامَةِ مِنْهَا؟
آیا دارو و شفایی برای این خزعبلات هست، جز این که خدا را سپاس بگوئیم، به خاطر حفظ و سلامت خود از این اقوال!؟
المحلی، تالیف ابن حزم اندلسی، جلد ۳، صفحه ۲۲۴، چاپ ادارة الطباعة المنیریة
ما هم خداوند متعال را به خاطر برائت از چنین اشخاص و اقوالی حمد و سپاس می‌گوییم.
درباره این سایت